இதைப் பற்றி நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா?

 

 2123 ஆம் ஆண்டைப் போல 100 ஆண்டுகளில் நாம் அனைவரும் நம் உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்களுடன் அடக்கம் செய்யப்படுவோம்.

நாம் கடினமாகப் போராடிய நம் வீடுகளில் அந்நியர்கள் வாழ்வார்கள், இன்று நம்மிடம் உள்ள அனைத்தையும் அவர்கள் சொந்தமாக்கிக் கொள்வார்கள்.  நமது சொத்துக்கள் அனைத்தும் அறியப்படாதவையாகவும் பிறக்காதவையாகவும் இருக்கும், அதில் நாம் பெரும் தொகையைச் செலவழித்த கார் உட்பட, ஒருவேளை ஸ்கிராப்பாக இருக்கும், முன்னுரிமை தெரியாத சேகரிப்பாளரின் கைகளில் இருக்கும்.

 நாம் யார் என்பதை நம் சந்ததியினர் அறிய மாட்டார்கள், நம்மை நினைவில் கொள்ள மாட்டார்கள்.  நம்மில் எத்தனை பேருக்கு தாத்தாவின் அப்பாவை தெரியும்?

 நாம் இறந்த பிறகு இன்னும் சில வருடங்கள் நினைவில் இருப்போம், பிறகு யாரோ ஒருவரது புத்தக அலமாரியில் வெறும் உருவப்படமாக மட்டுமே இருக்கிறோம், சில வருடங்கள் கழித்து நமது வரலாறு, புகைப்படங்கள் மற்றும் செயல்கள் வரலாற்றின் மறதியில் மறைந்துவிடும்.  நினைவுகளாக கூட இருக்க மாட்டோம்.

 இந்த எண்ணங்களை பகுப்பாய்வு செய்ய ஒரு நாள் இடைநிறுத்தப்பட்டால், அதை அடைய வேண்டும் என்ற கனவு எவ்வளவு அறியாமை மற்றும் பலவீனமானது என்பதை நாம் புரிந்துகொள்வோம்.

 இதைப் பற்றி மட்டுமே நாம் சிந்திக்க முடிந்தால், நிச்சயமாக நமது அணுகுமுறைகள், நமது எண்ணங்கள் மாறும், நாம் வித்தியாசமான மனிதர்களாக இருப்போம்.

 எப்பொழுதும் அதிகமாக இருப்பதால், இந்த வாழ்க்கையில் உண்மையில் மதிப்புமிக்கவைகளுக்கு நேரமில்லை.  நான் இதுவரை நடக்காத நடைகள், நான் கொடுக்காத இந்த அணைப்புகள், எங்கள் குழந்தைகளுக்கும் எங்கள் அன்புக்குரியவர்களுக்கும் இந்த முத்தங்கள், எங்களுக்கு நேரமில்லாத இந்த நகைச்சுவைகளை வாழவும் அனுபவிக்கவும் இதையெல்லாம் மாற்றுவேன்.  அவை நிச்சயமாக நினைவில் கொள்ள வேண்டிய மிக அழகான தருணங்களாக இருக்கும், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவை நம் வாழ்க்கையை மகிழ்ச்சியுடன் நிரப்பும்.

 மேலும் பேராசையுடனும் சகிப்புத்தன்மையுடனும் அதை நாளுக்கு நாள் வீணாக்குகிறோம்.

 அனான்